De kleine
Johannes is het eerste boek van de schrijver Frederik van Eeden. Van Eedens
vader was een groot kenner van de natuur. Dit zie je in het boek duidelijk
terug.
Zoals op
de voorkant staat vermeld, is het boek een echt sprookje. In dit geval een allegorisch
sprookje. Abstracte begrippen worden in het verhaal voorgesteld als personen. Je
weet vanaf het begin zeker dat het niet een waar gebeurd verhaal is. In het boek
ontmoet Johannes allerlei personages, waaronder ook dieren, waarmee hij kan
communiceren. Deze figuren hebben allemaal een betekenis. Ze staan allemaal
ergens voor. Zoals het elfje Windekind, zij staat voor kind zijn. De kabouter
Wistik heeft een antwoord op alle vragen, zo staat hij dus voor de
nieuwsgierigheid van Johannes. Het meisje met het roodborstje, Robinetta, staat
voor de puberteit. Pluizer staat voor de sterfelijkheid van de mens.
Elk dier in
het boek wil de beste zijn. Ik denk dat dit ook het geval is bij ons mensen. Het
is duidelijk dat Frederik van Eeden met deze manier van schrijven wil aantonen
hoe het leven is. Iedereen wil beter zijn dan de ander. Je raakt soms mensen
kwijt die je eigenlijk niet kwijt had willen raken. Je moet je eigen fouten,
maar ook de fouten van iemand anders in kunnen zien.
Van Eeden
heeft nog meer boeken geschreven op deze manier, namelijk ‘Van de koele meren
des doods’ en ‘Paul’s ontwaken’. Wat we weten is dat Van Eeden niet alleen een
schrijver was, maar ook een psychiater. Als een van de eersten in zijn tijd was
hij bezig met hypnose en spiritisme.
Zijn
literaire werk bevat ook veel autobiografische elementen. Hierdoor wordt het
verhaal nog interessanter om te lezen. Je voelt dat het jezelf ook kan
overkomen. Hierdoor leef je heel erg mee met het verhaal, ondanks dat je weet
dat het een sprookje is.
Voor
Johannes is het de beste manier om erachter te komen hoe de wereld in elkaar
zit. Het wordt door dieren uitgebeeld. Ik denk dat dit de beste manier is om
het leven te begrijpen. Tijdens het verhaal groeit Johannes op, hij wordt volwassen.
Het boek De
kleine Johannes is uitgegeven in het jaar 1887. Dit merk je als lezen aan de
manier waarop het geschreven is. In het boek worden veel woorden gebruikt die
wijzen op het taalgebruik van vroeger. Hierdoor is het moeilijker om het boek
te lezen maar wordt de sfeer die het verhaal met zich meebrengt wel veel beter.
Het
taalgebruik in De kleine Johannes is verouderd, maar ondanks dat heel leesbaar.
In sommige stukken wordt het boek door het oude taalgebruik veel mooier. Er
komen veel symbolen en metaforen in het verhaal voor. Je kunt het verhaal ook
goed volgen als je deze niet meteen allemaal herkent en begrijpt. Als je je
meer in het boek gaat verdiepen, zul je ontdekken dat veel dingen minder
eenvoudig zijn dan ze lijken. Hoewel De kleine Johannes een oud boek is, zul je
er veel in kunnen ontdekken dat je ook aan het denken zet over jouw leven.
De titel is
goed gekozen. Het woord kleine, dat betrekking heeft op Johannes, zou kunnen
zijn omdat Johannes een klein en jonge jongen is. Maar het kan ook zijn dat deze
titel gekozen is omdat Johannes klein wordt gemaakt door Windekind.
De kleine
Johannes is een boek wat je aan het denken zet. De personages uit het boek kan
je vergelijken met de personen en gebeurtenissen in je eigen leven. Dit maakt
het een interessant boek om te lezen.
