maandag 19 mei 2014

Biografie & Bibliografie (Marion Bloem)

Marion Bloem is geboren op 24 augustus 1952 te Arnhem. Ze is de tweede dochter van haar Indische ouders, Jacqueline Melanie Bloem-Kouthoofd en Eugène Alexander Bloem. Bloems ouders zijn Indiërs die in 1950 geïmmigreerd zijn naar Nederland. Indië, zo werd Indonesië vroeger genoemd, was een kolonie van Nederland. In 1948 werd Indië onafhankelijk. Haar ouders moesten kiezen of ze in Indonesië wilden blijven wonen of naar Nederland wilden emigreren. Vele Indonesiërs accepteerden mensen met een Nederlandse opvoeding en manier van denken niet. Bovendien had Marions vader in de onafhankelijkheidsoorlog aan de kant van de Nederlanders gevochten tegen de Indonesiërs. Vooral Marion’s moeder wilde naar Nederland gaan, ze voelde zich niet meer veilig in Indonesië.

Marion leefde met haar ouders in verschillende pensions. Ze moesten vaak verhuizen naar een ander pension. Uiteindelijk kregen ze in Soesterberg een huurwoning toegewezen. In dit huis is Marions broertje geboren.

Voor Marion Bloem stond het al lang vast dat ze schrijfster zou worden. Maar haar moeder vond het belangrijk dat ze verder studeerde en een diploma zou halen. Dus ging ze in Utrecht klinische psychologie studeren. In 1971 trouwden Marion en Ivan. Ivan Wolffers is een arts en een schrijver. Samen hebben ze een zoon gekregen op 11 februari 1973 genaamd Kaja. Inmiddels is Bloem oma van Kaja’s dochters en van de twee kinderen van haar echtgenote. In 1978 is ze afgestudeerd als klinisch psychologe te Utrecht.

Na haar studie vroeg een uitgever haar of ze een boekje wou maken over menstruatie voor meisjes. Marion vond dat je de gevoelens die dit onderwerp teweegbrengen beter kan uiten via een filmpje. Met haar eigen geld maakte ze ‘Feest’. Het werd een groot succes. Van het geld dat ze kreeg voor Feest maakte ze een volgende film Buitenspel. Hierna maakte ze nog een aantal andere korte films: Aanraken, Nieuwsgierig en Borsten. De films waren bedoeld voor kinderen van 12-14 jaar. Ook in het buitenland werden deze films goed ontvangen. In 1980 schreef Maion samen met haar echtgenote Ivan Hyperventilatie. Toen dit boek af was, besloot ze dat ze alleen nog maar fantasie verhalen wou schrijven en geen voorlichtingsboekjes meer. De jeugdboekjes ‘Waar schuil je als het regent’ en ‘De geheime plek’ zijn vrij autobiografisch, ook al zijn de hoofdpersonages Nederlandse meisjes. In ‘Matabiis’ de hoofdpersoon voor het eerst een Indisch meisje. Dit is een keerpunt in haar carrier. Marion besefte nu dat haar Indische achtergrond heel belangrijk is voor haar. Het Indisch zijn krijgt veel aandacht in verdere werken. Haar eerste roman voor volwassenen ‘Geen gewoon Indisch meisje’ komt dit tot uiting. In dezelfde periode maakt ze ook de documentaire ‘Het land van mijn ouders’. Door gesprekken met haar ouders probeert ze meer over haar achtergrond te begrijpen. Het boek en de documentaire worden door het publiek goed onthaald, het wordt een bestseller, Marion Bloem wordt bekend bij het publiek. Vele migranten herkennen hun situatie in de documentaire.

Marion Bloem schrijft en filmt over onderwerpen die zij belangrijk vindt. Ze verwerkt vele ervaringen in haar boeken. Ze vindt het heel belangrijk dat kinderen lezen. Daarom schrijft ze ook kinderboeken.

Voor verschillen filmproducties en boeken ontving ze enkele nominaties, mentions en prijzen: *De Kid-Screen Award 1987 voor haar muziekfilm ‘De Tovenaarsleerling’.
* De internationale Jenny Smelik IBBY-prijs en een mention van de Blaue Brillenschlange in Basel voor ‘Matabia’ (een jeugdroman).
*Voor haar gehele oeuvre ontving ze de Du Perron prijs.
* In augustus 1997 is haar roman ‘Mooie meisjesmond’ genomineerd voor de OK-Prijs, de Leidse Studenten Literatuurprijs.
 
Naast romans en verhalenbundels schrijft Marion ook vaak gedichten. Niet enkel Nederlandstalige gebieden tonen interesse in haar werk: een aantal van haar romans en kinderboeken zijn verschenen in het Duits, gedichten, verhalen en één roman in het Engels (voor de Verenigde staten), verhalen en gedichten in het Perzisch, en een jeugdroman in het Japans.
 
Vandaag is Marion Bloem druk investeerders aan het zoeken voor haar lange speelfilmproject Games4Girls naar haar gelijknamige roman die in februari 2001 verschenen is. Ze houdt zich als ondernemer van het multimedia bedrijf G4G in samenwerking met een team van jonge vrouwen bezig met de ontwikkeling van Xohra.nl. (* Zie bespreking Games4Girles)
 
Naast schrijven houdt ze ook van schilderen en beeldhouwen. Dit gebruikt ze om op een andere wijze aan te tonen dat de mensen toleranter moeten. Reizen is ook een passie van haar ze reisde al de hele wereld rond. Marion bloem is een erg actieve vrouw.
 
Overzicht literatuur
Romans
  • Geen gewoon Indisch meisje 1983,
  • Lange reizen korte liefdes 1987,
  • Rio 1987,
  • Vaders van betekenis 1989,
  • De honden van Slipi 1992,
  • De leugen van kaketoe 1993,
  • Mooie meisjesmond 1997,
  • Ver van familie 1999,
  • Games4Girls 2001
 
Novellen
  • Meisjes vechten niet 1988,
  • De smaak van het onbekende 1995,
 Verhalenbundels
  • Vliegers onder het matras 1990,
  • Muggen mensen olifanten 1995
 Jeugdromans
  • Dotje gaat met de lift 1975,
  • Feest 1975,
  • Is pappa te dik? 1975,
  • Jaap let op de tas 1975,
  • Joop speelt met een bal 1975,
  • Mieke wil een peer 1975,
  • Het plan van Marjan 1975,
  • Een vrouw van sneeuw 1975,
  • Waar schuil je als het regent 1978,
  • De geheime plek 1980,
  • Matabi 1981,
  • Kermis achter de kerk 1984,
  • Klein maar sterk 1985,
  • Brieven van Souad 1986,
  • De droom van de magere tijger oktober 1996

Vervlochten grenzen (Marion Bloem)

Vervlochten grenzen is het 12e boek van de schrijfster Marion Bloem. Het is verschenen in 2009, exact 60 jaar nadat Koningin Juliana haar handtekening zette waarmee zij de onafhankelijkheid van Indonesië erkende. Het boek beschrijft het leven van een Indonesische man die bij het KNIL (Koninklijk Nederlands-Indisch Leger) heeft gevochten en daar op zijn sterfbed spijt van heeft.

Vervlochten grenzen gaat over de verhouding tussen Nederlands-Indië, Indonesië en Nederland. Het verhaal wordt grotendeels verteld vanuit Senne. Senne is een 17-jarig meisje dat Jakarta verlaat om haar Indische opa en oma in Nederland op te zoeken. Senne’s vader is overleden en Senne wil nu meer weten over de geschiedenis van haar familie, maar vooral over haar opa. Zij besluit om het verhaal van haar opa op te schrijven. De opa van Senne, vader van haar overleden vader Roy, woont in Nederland maar was liever in Indonesië gebleven.
Senne trekt in bij haar opa en oma. Zij verzorgt haar opa en komt zo meer over hem te weten.

Het boek beschrijft verschillende levensverhalen door elkaar. Hierdoor word je als lezer gedwongen om goed op te letten. Soms is het verhaal hierdoor moeilijk te volgen. Tegelijkertijd wordt je als lezer nieuwsgierig gemaakt naar het vervolg als een verhaallijn ineens wordt onderbroken. Je wilt weten hoe het verder gaat, maar het duurt telkens even voor je terug bij het verhaal bent voor het vervolg.

In deze roman worden vele gebeurtenissen heel realistisch beschreven. Je komt hierdoor meer te weten over de geschiedenis van Indonesië en haar inwoners. Vooral de herinneringen van Senne’s opa aan het jappenkamp zijn zo beschreven dat je zijn angst kunt voelen. Je beseft dat dit werkelijk is gebeurd en dit maakt het verhaal nog aangrijpender.

Het taalgebruik is vlot. Hoewel de gebeurtenissen en verhaallijnen soms flink emotioneel zijn of zelfs gruwelijk, is het boek zo geschreven dat het makkelijk leest. Vooral de stukken welke door de ogen van Senna zijn geschreven zijn duidelijk de taal en gedachten van een 17-jarig meisje. Ondanks de verschillende verhaallijnen is het verhaal niet moeilijk te volgen. Wel is het af en toe wat langdradig doordat er niet veel gebeurd in het boek. Het verhaal beschrijft vooral gedachten en emoties. Maar voor je het weet heeft de schrijfster je aandacht weer vol te pakken. Je legt het boek dan ook niet makkelijk weg als je er eenmaal aan bent begonnen.

 

maandag 5 mei 2014

Geen vrijheid (Rosanne van Stuivenberg)

Hoe kan ik zo alleen zijn
Met zo veel mensen om mij heen
We voelen allemaal dezelfde pijn
We hebben allen hetzelfde probleem
 
De ene is wat zwakker
De ander is nog sterk
De leiders geven niets om ons
We zijn uitgeput van al dat werk
 
Deze wrede wereld heeft ons uit elkaar gerukt
Maar mijn liefde zal ik nooit opgeven
Ik wil voor altijd bij je zijn
Waarom kunnen wij niet in vrijheid verder leven?
 
Alleen de zon in jouw ogen maakt mij blij
Het vult mijn hart met geluk
Het liefst ben ik elke minuut aan jouw zij
Maar toch gaat alles stuk

Ik heb je stiekem in mijn gedachten
Waar onze liefde als een rivier vloeit
Laten we hopen dat niemand ons hier ziet
Waar onze liefde volop bloeit
 
Mijn hart is kapot gemaakt
Omdat ik moet leven zonder jou
Ik mag alleen maar over je dromen
Het zijn dagen met veel kou
 
Ik ben gevuld met leegte
Ik zie alles duizelen in mijn gedachte
Als dit mijn toekomst bepaalt
Dan is dit slechter dan ik verwachte
 
Ook al voelt het alsof je zo dichtbij me bent
Alles is zo ver van ons vandaan
In mijn gedachte ben je altijd bij me
Ik zal altijd voor je klaarstaan